Hypermobiliteit: meestal onschuldig, soms pathologisch (VI)
Hypermobiliteit is een veelvoorkomend verschijnsel en leidt niet altijd tot klachten. Bij een deel van de mensen is hypermobiliteit een uiting van een hypermobiliteitspectrumstoornis, het hypermobiele type Ehlers-Danlossyndroom en in zeldzame gevallen van een van de andere dertien vormen van EhlersDanlossyndroom. De Ehlers-Danlossyndromen vormen een heterogene groep ziekten met verschillende etiologie. De behandeling van aan hypermobiliteit gerelateerde stoornissen is levenslang, waarbij het belangrijk is dat de patiënt zelf leert om met de klachten om te gaan. Fysieke fitheid, gewrichtsstabiliteit, mentale fitheid en zelfmanagement zijn belangrijke pijlers bij de behandeling van aan hypermobiliteit gerelateerde stoornissen. Daarnaast is ook management van systemische klachten, indien aanwezig, van belang.
Leerdoelen
Na het bestuderen van deze collectie:
- begrijpt u de betekenis van het begrip gegeneraliseerde hypermobiliteit
- begrijpt u het verschil tussen gegeneraliseerde hypermobiliteit, een hypermobiliteitspectrumstoornis en het hypermobiele type Ehlers-Danlossyndroom
- weet u hoe de diagnose van een aan hypermobiliteit gerelateerde aandoening tot stand komt
- bent u op de hoogte van de fysiotherapeutische behandelprincipes van patiënten met een aan hypermobiliteit gerelateerde aandoening