Fricties als onderdeel van het fysiotherapeutisch behandeltraject
Frictietherapie is te omschrijven als een methode waarbij de therapeut op het weefsel, onder een bepaalde druk, een repeterende beweging met de duim, wijsvinger of elleboog maakt. Het doel is hiervan is het weefsel te beïnvloeden, met als aanleiding hypertonie, verminderde ROM, veranderd eindgevoel van een gewricht, geïrriteerde pezen, geïrriteerd kapsel en/of geïrriteerde ligamenten. Enkele parameters van deze therapie zijn de druk die op het weefsel wordt toegepast, de duur van de fricties, de frequentie van de fricties en richting van de fricties. Daarnaast is van belang of het te frictioneren weefsel op rek staat of juist verkort is. Dit artikel beschrijft de toepassing van frictietherapie en geeft een kader waarmee een fysiotherapeut aan de slag kan met deze methode.
Leerdoelen
Na het bestuderen van deze collectie:
- kent u de indicaties en contra-indicaties voor het toepassen van fricties
- kent u de verschillende parameters bij het toepassen van fricties
- kunt u beargumenteren wanneer u frictietechnieken toepast
- kunt u een mening formuleren over het toepassen van fricties in een fysiotherapeutisch behandeltraject