Nurse Academy GGZ

Bij evidence-based practice gaat het om het nemen van klinische beslissingen op basis van het best beschikbare bewijs, oftewel een causale samenhang tussen een interventie en het effect daarvan op een kenmerk van patiënten. Er zijn verschillende soorten onderzoek mogelijk. We kunnen een onderscheid maken op basis van de aard van de gegevens die verzameld worden. Dan spreken we van kwantitatief en kwalitatief onderzoek. Maar we kunnen ook een onderscheid maken op basis van de hoeveelheid kennis over een fenomeen. Dan spreken we van beschrijvend, correlationeel, of experimenteel onderzoek. De (randomised controlled trial) RCT is de zuiverste manier om een causale samenhang tussen interventie en effect aan te tonen. Dit onderzoeksontwerp kenmerkt zich door manipulatie van de onafhankelijke variabele, controle van de onderzoeker en randomisering. Als het niet mogelijk is om mensen te randomiseren, wordt er wel gebruikgemaakt van bestaande groepen in de controlled clinical trial (CCT), maar dit onderzoeksontwerp levert een minder krachtig bewijs. Iets wordt dan op de ene afdeling ingevoerd en op de andere afdeling niet. Op beide afdelingen wordt een voor- en een nameting gedaan. De onderzoeker heeft hierbij minder controle dan bij de RCT.

Als een cliënt vrijwillig is opgenomen in de psychiatrie, hoe ver mag en kun je dan als verpleegkundige gaan om je cliënt tegen zichzelf te beschermen? Mag de cliënt zijn eigen medicatie beheren? Mag de cliënt op zijn kamer scherpe voorwerpen hebben als er een geschiedenis is van automutilatie? Een lastig onderwerp, omdat de cliënt recht heeft op zijn privacy en lichamelijke integriteit.

Inleiding | Prevalentie | Typen obstipatie | Anamnese | Oorzaken bij een oudere patiënt | Behandeling | Conclusie

Steeds vaker kloppen GHB-verslaafde patiënten aan bij de verslavingszorg. Een evidence-based behandeling ontbreekt vooralsnog. In opdracht van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) loopt nu een onderzoek naar de meest effectieve manier van ontgiften van GHB: met behulp van farmaceutische GHB of met benzodiazepinen.

Patiënten met een bipolaire stoornis hebben vaak mondgezondheidsproblemen. Deze problemen kunnen het gevolg zijn van het ziektebeeld, maar kunnen ook veroorzaakt worden door de toegepaste farmacotherapie. Zo veroorzaken lithium, anti-epileptica, antipsychotica en antidepressiva een droge mond (xerostomie), waardoor het risico op tandbederf (cariës) toeneemt. Ontstoken tandvlees en smaakafwijkingen treden op bij toepassing van antipsychotica en antidepressiva. Antidepressiva kunnen tevens tandenknarsen (bruxisme) veroorzaken. De mondgezondheidsproblemen kunnen de kwaliteit van leven van de patiënt negatief beïnvloeden. Nauwe samenwerking met de tandarts bij de preventie en behandeling van deze mondproblemen lijkt dan ook gewenst.