Vanishing white matter: een ziekte van de cellulaire stressrespons
Vanishing white matter (VWM) wordt veroorzaakt door varianten in genen die coderen voor het eiwitcomplex eIF2B. Dit complex heeft een centrale rol in de cellulaire stressrespons. De ziekte wordt gekenmerkt door geleidelijke neurologische achteruitgang met daarbovenop periodes van snelle achteruitgang, vaak uitgelokt door infecties, koorts en lichte schedeltrauma's. De ziekte kan zich op alle leeftijden presenteren maar debuteert meestal op jonge kinderleeftijd. Bij aanvang voor 6 jaar wordt er snelle neurologische achteruitgang gezien met vooral motorische problemen zoals ataxie en spasticiteit, en vroeg overlijden. Bij latere aanvang is het verloop meer variabel en onvoorspelbaar. Bij presentatie op volwassen leeftijd staan vaak cognitieve problemen op de voorgrond en wordt ovarieel falen gezien. De afgelopen decennia is veel inzicht opgedaan over het onderliggende ziektemechanisme, wat heeft geleid tot aanbevelingen voor de klinische zorg en het identificeren van aangrijpingspunten voor therapie. Op dit moment lopen er twee klinische behandeltrials voor de ziekte.
Leerdoelen
Na het bestuderen van deze collectie:
- kunt u het radiologisch beeld van VWM herkennen op basis van de typische MRI-kenmerken
- weet u dat het klinisch beeld van VWM typisch gekenmerkt wordt door stressgerelateerde episodische achteruitgang
- weet u dat bij VWM op de kinderleeftijd motorische problemen op de voorgrond staan, terwijl op volwassen leeftijd cognitieve problemen en/of ovariaal falen belangrijke symptomen zijn
- hebt u inzicht in de rol van de cellulaire stressrespons in het ziektemechanisme van VWM en de hieruit volgende aanbevelingen voor preventieve maatregelen en strategieën voor therapieontwikkeling