Externe cervicale wortelresorptie
Externe cervicale wortelresorptie (ECR) is een progressieve aandoening die voor het eerst werd beschreven in 1850, maar pas in het afgelopen decennium meer aandacht heeft gekregen van wetenschappers en clinici. Dankzij de introductie van CBCT wordt ECR tegenwoordig vaker gediagnosticeerd. Daarnaast speelt de toename van orthodontische behandelingen en parafuncties een rol in de hogere prevalentie. In deze nascholing leert u de klinische kenmerken en diagnostiek van ECR herkennen, waaronder het belang van pijn, sondeerbaarheid en de omvang van het defect. U maakt kennis met de verschillende behandelopties: een interne benadering via de pulpakamer, een externe benadering via een flapoperatie of een combinatie hiervan. Ook wordt stilgestaan bij situaties waarin monitoren of extractie de voorkeur verdient. Daarbij wordt aandacht besteed aan de overlevingskansen van elementen met ECR: op korte termijn redelijk goed (driejaarsoverleving bijna 85%), maar op langere termijn sterk afnemend (achtjaarsoverleving 42,7%). Deze e-learning biedt u praktische handvatten om een behandelplan op maat te maken voor patiënten met ECR en ondersteunt u in het maken van weloverwogen keuzes binnen de beperkte prognose van deze aandoening.
Leerdoelen
Na het bestuderen van deze collectie:
- kunt u aangeven hoe ECR kan ontstaan en hoe het resorptieproces kan verlopen
- kunt u in de mond en op röntgenfoto’s de tekenen van ECR herkennen
- kunt u ECR onderscheiden van aandoeningen die erop lijken
- kunt u aangeven hoe en wanneer gebitselementen met ECR behandeld moeten worden
- kunt u aangeven wat momenteel de prognose is van (behandelde) gebitselementen met ECR