Nascholing voor en door zorgprofessionals

Ernstig of ongewoon verlopende bacteriële infecties, recidiverende pyogene infecties of abnormale ontstekingsreacties kunnen wijzen op een neutrofielenstoornis. Dit kan berusten op een afwijkend aantal of functionele defecten van neutrofielen. Aangeboren neutrofielenfunctiestoornissen zijn zeldzaam, waardoor herkenning lastig is en de diagnostiek vaak wordt vertraagd. De klinische presentatie varieert van neonatale tot volwassen leeftijd. Hoewel afwijkingen in het neutrofielenaantal eenvoudig zijn vast te stellen, vereist de diagnostiek van functionele defecten de inschakeling van gespecialiseerde laboratoria. Bij twijfel wordt overleg met een infectioloog of immunoloog aanbevolen. De behandeling richt zich op het voorkomen van infecties en inflammatoire complicaties, vaak met antibiotische of antifungale profylaxe en soms immunomodulerende therapie. In ernstige gevallen is allogene stamceltransplantatie de enige curatieve optie, die vroegtijdig in het ziektebeloop moet worden overwogen.

De combinatie autismespectrumstoornis (ASS) en verslavingsproblematiek komt steeds vaker in beeld bij hulpverleners in de geestelijke gezondheidszorg (GGZ). De unieke uitdagingen van deze dubbele diagnose vragen om gespecialiseerde benaderingen die zowel rekening houden met de specifieke kenmerken van autisme als de complexiteit van verslavingsgedrag. In dit artikel worden de behandelopties, kwetsbaarheden en de rol van verpleegkundig specialisten bij het behandelen van verslaving bij mensen met autisme belicht.

De zorgsector is in Nederland verantwoordelijk voor 8,1% van de totale uitstoot aan CO2. Het grootste deel daarvan is afkomstig uit de grote hoeveelheid wegwerpmaterialen, zoals gebruikte onsteriele handschoenen.1 Hoe kan de zorgprofessional de ecologische voetafdruk op een zodanige manier verkleinen dat het infectierisico aanvaardbaar is zonder de patiëntveiligheid in gevaar te brengen?

De herziene richtlijn Zorg in de stervensfase biedt actuele, evidence-based aanbevelingen voor zorgverleners bij het begeleiden van patiënten in de laatste levensdagen. Het markeren van de stervensfase leidt tot betere communicatie, minder interventies en meer aandacht voor palliatieve zorg. Het comfort van de patiënt staat centraal, met aandacht voor pijnbestrijding, delier, reutelen, en mondzorg. Ook voorziet de richtlijn in zorg voor zorgverleners, inclusief reflectie op de emotionele impact van stervensbegeleiding.

In landen waar cannabis gelegaliseerd is, wordt een toename gezien van het aantal acute cannabisintoxicaties bij kinderen. Naast intoxicaties door inhalatie spelen edibles hierbij een rol. Edibles zijn eetbare vormen van cannabis, verwerkt in felgekleurd snoepgoed, koek of cake. Cannabisintoxicatie kan een breed spectrum van symptomen veroorzaken. Welke symptomen optreden, hangt samen met factoren zoals individuele gevoeligheid, toedieningsweg, hoeveelheid en snelheid van toediening. De behandeling is in de eerste plaats gericht op monitoring, symptoombestrijding en supportive care wanneer dit geïndiceerd is. Naast acute intoxicaties wordt binnen de kindergeneeskunde ook chronisch gebruik van cannabis gezien. Bij langdurig en (hoog)frequent gebruik kan het cannabinoïd-hyperemesissyndroom (CHS) optreden. Dit syndroom kenmerkt zich door excessief braken zonder andere aantoonbare oorzaak, presentatie na langdurig cannabisgebruik en verlichting van de symptomen bij baden of douchen met heet water. De belangrijkste behandeling van CHS na herkenning is het staken van cannabisgebruik.

Effectiviteit van korte versus lange antibiotische behandeling bij bloedstroominfecties | Resten van amoxicillinesuspensie na gebruik bij kinderen in Nederland | Urineweginfecties bij ouderen: richtlijn versus praktijk